Angielskie czasowniki mają trzy formy:
– bezokolicznik (infinitive)
– forma przeszła (Past Simple)
– imiesłów bierny (Past Participle)
Dobrze jest znać angielskie nazwy umieszczone w nawiasach. Mimo, że to dodatkowa nauka, łatwi korzystanie z podręczników.
Bezokolicznik (infinitive)
Angielski bezokolicznik, to każdy czasownik, który znajdziemy w słowniku, poprzedzony słówkiem „to”
Przykłady:
to drink – pić
to eat – jeść
to sing – śpiewać
to dance – tańczyć
Istnieje również bezokolicznik bez „to”, który występuje m.in. po czasownikach modalnych (np. can, must, should)
Forma przeszła (Past Simple)
Forma przeszła używana jest tylko w czasie Past Simple, w dodatku tylko w zdaniach twierdzących.
Jej znajomość jest jednak konieczna.
Angielskie czasowniki dzielą się na regularne i nieregularne.
Czasowniki regularne tworzą formę przeszłą poprzez dodanie końcówki -ed.
Czasowników nieregularnych trzeba się nauczyć.
Przykłady formy przeszłej (Past Simple) czasowników regularnych:
watch – watched
cook – cooked
play – played
Przykłady formy przeszłej (Past Simple) czasowników nieregularnych:
eat – ate
sing – sang
think – thought
Tabelę z angielskimi czasownikami nieregularnymi znajdziesz na końcu każdego podręcznika.
Najważniejsze z nich zamieściłam też w moim wpisie Czasowniki nieregularne.
Znajdziesz tam dodatkowe ćwiczenia dotyczące tych czasowników.
Imiesłów bierny (Past Participle)
Jest to forma czasownika, która w języku angielskim występuje w czasach Perfect (np. Present Perfect) oraz w stronie biernie.
Czasowniki regularne tworzą tę formę poprzez dodanie końcówki -ed.
Czasowników nieregularnych trzeba się nauczyć.
Przykłady imiesłowu biernego (Past Participle) czasowników regularnych:
dance – danced
work – worked
open – opened
Przykłady imiesłowu biernego (Past Participle) czasowników nieregularnych:
go – gone
eat – eaten
write – written
W moim wpisie o czasownikach nieregularnych, który poleciłam wyżej, znajdziesz również informacje i ćwiczenia dotyczące tej formy.
Zasady dodawania końcówki -ed do czasowników regularnych
1.Do większości czasowników regularnych dodajemy po prostu końcówkę -ed.
Przykłady:
work – worked
cook – cooked
walk – walked
watch – watched
2. Jeżeli czasownik kończy się na -e, dodajemy tylko -d.
Przykłady:
love – loved
dance – danced
hope – hoped
3. Jeśli czasownik kończy się na -y po spółgłosce, zamieniamy -y na -i, a następnie dodajemy -ed.
study – studied
try – tried
tidy – tidied
Jeśli przed -y stoi samogłoska, pozostawiamy -y i dodajemy tylko -ed:
enjoy – enjoyed
play – played
stay – stayed
4. Jeżeli czasownik składa się z jednej sylaby, w której przedostania jest samogłoska, a reszta to spółgłoski, podwajamy ostatnia literę. Wyjątek- gdy słowo kończy się na -w lub -x
stop – stopped
plan – planned
ale
fix – fixed – czasownik kończy się na -x, więc nie podwajamy tej spółgłoski
***Zasada podwajania ostatniej spółgłoski dotyczy też czasowników dwusylabowych, w których akcent pada na drugą sylabę. Ta druga sylaba musi spełniać warunek, że przedostatnia jest samogłoska, a pozostałe to spółgłoski.
Przykład:
prefer – preferred
occur – occured
ale
visit – visited – nie podwajamy, bo akcent pada na pierwsza sylabę.
UWAGA
W podręcznikach szkolnych bardzo często pojawia się czasownik travel. Akcent pada w nim na pierwszą sylabę, ale w brytyjskim angielskim, czyli tym którego uczy się w szkołach, podwajamy 'l’
travel – travelled